ArtInternational Keşifleri

29 Eylül 2014

Yazın bitmesiyle ardı ardına açılan sergilerle bizlere güzel bir sonbahar programı sunan İstanbul’da ‘Her şeyi 3 günlüğüne bırakın, buraya koşun’ dedirten uluslararası sanat fuarı ArtInternational, sanatseverlere oldukça dolu ve keyifli bir hafta sonu yaşattı. Haliç Kongre Merkezi’ndeki geniş alana yayılmış fuardaki yerli yabancı sanatçılar ile ilgili anlatılacak çok fazla şey olsa da, aşağıdaki küçük seçkiyi bir yerlere not olarak düşebilirsiniz…

Francesca Pasquali: Sanırım herkesin kabul edebileceği bir iddia olarak, fuarın yıldızlarından olan, İtalyan heykeltıraş Francesca Pasquali, plastik formlarla adeta bir sihirbaz gibi oynamış ve plastiği canlı hale getirmiş. Basın bültenlerinde çokça görüp resimlerden pek de anlam veremediğim işleri, yakından bakınca gerçekten birer şahane. Heykellerini yaparken doğadan ilham aldığını ve endüstriyel materyalleri yumuşak ve nefes alır bir hale getirmeyi amaçladığını söyleyen Pasquali, pipetleri ve fırça kıllarını hissiyat olarak bitkilerden farksız kılıyor!

Libia Castro & Ólafur Ólafsson: 1997’den beri beraber çalışan İspanyol sanatçı Libia Castro ve İzlandalı sanatçı Ólafur Ólafsson’ın 2011 Venedik Bienali’nde de sergilenen Your Country Doesn’t Exist işleri, fuarın yine en ilgi çeken işlerinden. Ülkelerin birileri tarafından yaratılmış inşalar olduğuna dikkat çekmek isteyen çalışma, ‘ülkelerimizin’ kontrolünü elimizde tutmadığımıza ve aslında onlara ‘sahip’ olmadığımıza dikkat çekmek istiyor. Video, neon ışıklı enstalasyon, resim, teneke kutulardan bir yerleştirme ve bu manidar günlerimizde, fuar alanında bulunan damga sayesinde sloganı beyaz bir kağıda basarak eve götürüp üzerine uzun uzun düşünebileceğiniz, çok kanallı bir iş Ülken Zaten Yok Ki…

Kader Attia: İstanbul Modern’deki Modernlik? Fransa ve Türkiye’den Manzaralar sergisindeki parıltılı buzdolaplarından da hatırlayabileceğiniz Kader Attia, çok vurucu işlere imza atmış bir sanatçı. Fransa doğumlu, Cezayir asıllı Attia ‘arada kalmışlık’ hissini kimliği olarak görüyor, ve bunu sanatına yansıtıyormuş. Saatchi Gallery’de de işleri sergilenmiş sanatçı, içerik ve mesaj olarak bizim coğrafyamıza yakın işler yaptığı için ilginizi çekecektir.

Zhu Jinshi: Siz de benim gibi renklere bayılanlardansanız, Alman empresyonistlerden etkilenmiş, yağlı boya tablolarını spatula ve kürek ile yapan Jinshi’nin işlerini çok seveceksiniz. Ai Weiwei’nin de dahil olduğu Çin avangart sanat akımına dahil olan Jinshi, amacının, işlerinde formun limitlerini aşarak özgür kalmak olduğunu söylüyor.

Necla Rüzgar: Özellikle bahsetmek istediğim Türk sanatçılardan Erkut Terliksiz, son zamanlarda adından sıkça söz ettiren Gözde İlkin ve Necla Rüzgar arasından, yazıyı sonsuza götürmemek adına Necla Rüzgar’ı seçtim. Rüzgar’ın Fauna adlı sergisinin basın bültenlerinden okuduğum hikayesi bana oldukça karışık gelse de, herkesin bu sert ve çarpıcı işlerden çıkaracağı farklı anlam ve hikayeler var.

MARCK: ‘Kadınları çıkışı olmayan metal kutulara kapatmayı seven sanatçı’ olarak bahsedilen, İsviçreli ‘video heykeltıraş’ MARCK, uzun bir süre Zürih’te tamirci olarak çalıştıktan sonra sanat dünyasında beklenmedik bir çıkış yapmış. İşlerinde kadınların toplum içinde yaşadığı hem fiziksel hem de psikolojik engelleri konu eden MARCK, konu edindiği kadınların dar alanlarda bile olsa sürekli hareket etmelerinden hep bir sınırları aşma umudu olduğuna dikkat çekiyor. Zaten görsel olarak oldukça ilgi çekici olan işlerinin arkasında bir de böyle önemli bir toplumsal mesaj olması, MARCK’ı daha da takip edilesi bir sanatçı haline getiriyor.

Enzo Guaricci: Fuardaki işlerini en sevdiğim galerilerden olan Repetto Gallery’nin sanatçısı olan Enzo Guaricci, ‘İtalyanca bilmeyen benim hakkımda bir şey öğrenemesin’ mantalitesiyle İngilizce bir kaynakta yer almasa da o güzel taştan balonlarını görmeye İtalyanca bilen-bilmeyen herkesin hakkı var!

Zaten pek bir sevdiğimiz Extramücadele’nin Galeri Non’daki “Baş Çatal”(Gökyüzünde Tanrı Yok Kuşlar Var) işi ve fuardan diğer seçme fotoğraflar da kapanış bonusu olarak gelsin…